Скора ў полі забушуе,
Песню сівер запяе,
Усе дарожкі зараўнуе,
Гурбы сьнегу нанясе.

Ўсё зьмяшаецца ў тумане,
Ў белым попеле сьнягоў.
Сумна вецер плакаць стане
Над будынкам мужыкоў.

Я ж люблю той сьвіст у полі,
Як вакол усё дрыжыць —
На спатканьне песьням волі
Дух мой рвецца і ляціць.

(с) Якуб Колас